بازم دلم گرفته

این دو سه روز خیلی دلم گرفته بود

نمی دونم از چی؟! از کی؟!

از خودم

از تو

ازاین روزگار و بازیاش

یا از کسی که...

یه چیزایی، یه حرفایی

داره اذیتم می کنه و آزارم می ده

واسه همین بازم می خوام بنویسم

تا کمی آروم شم

می خوام

بنویسم از لحظه هایی که با هم ساختیم

 می خوام از نخستین پیام بنویسم

نخستین پیامی که ما رو بهم دوخت

نخستین سلامی که در جان ما شعله افروخت

نخستین کلامی که دلامون رو

به بوی خوش آشنایی سپرد

اون روزا

پر از مهر بودی و پر از نور بودم

همه شوق بودی و همه شور بودم

چه لحظه هایی که دوست دارم رو

به شرم وخموشی نگفتیم و گفتیم

چه لحظه هایی که هم را شنیدیم

چه شبها

که از شور و شوق نخوابیدیم

تو با اون دل دریایی

تو با اون دل و جان سرشار از روشنایی

تو با اون آرامشت

از این زمین دور بودی

و

 من اون دختر تنها

من اون دختر بیخیال

من اون دختری که بیگانه بودم از شوق

چه زیبا با تو و شادیت مأنوس شدم

من و تو یه دنیا ساختیم

من و تو ندونسته دونسته رفتیم و رفتیم

آنچنان شاد و بیخیال رفتیم

تا آسمونها رفتیم

اما

افسوس...

 افسوس دستی در آسمان ها ندیدیم

افسوس نمی دانستیم

که چه بر لوح پیشانی ما نوشته

افسوس در آن قصه ها و غزل ها نخواندیم

که پایان قصه ی ما جدایی ست

که غزل ما یک روز غزل خداحافظی ست

ای دوست از آن روزها عمری گذشته

من و تو دگرگون شدیم

دنیا دگرگون شده

ولی

لحظه هایم

دوست داشتنم

احساسم

مث همان روزا زیباست

مث روزای اول آشنایی

مث همان نخستین پیام

نخستین پیامی که من رو باتو و تو رو با من

آشنا کرد

ولی نمی دونم چرا دلم گرفته

دلم نمی خواد به چیزایی فکر کنم که آزارم می ده

فقط می خوام به تو فکر کنم

به روزای قشنگی که با هم داشتیم و هنوز هم دارم

به حرفات

به طنین آهنگ صدات توی گوشم

به دوست داشتنت

به لحظه هایی که با هم داشتیم

می خوام به لحظه های قشنگ فکر کنم

تا شاید آروم شم

از این ..